De eerst keer dat ik trompettist Avishai Cohen zag was op Gent Jazz, hij speelde toen nog op een van de kleinere podia en menigeen die ik sprak had het over neobop dus niet interessant. In mijn oren was het wel degelijk interessant wat zijn trio liet horen, zeker in vergelijking met de groep Taxi Wars op het hoofdpodium van de overschatte Tom Barman die niets met jazz van doen heeft. Moest Cohen vroeger altijd vermeld worden met trompettist voor zijn naam om verwarring te voorkomen met zijn toen veel bekendere naamgenoot en bassist, maar inmiddels lijken de rollen omgekeerd, Cohen staat op alle grote festivals en zijn albums komen inmiddels uit op het prestigieuze ECM label. Dit is zijn 14de album en het 5de voor ECM. De bezetting op “Naked Truth” bestaat uit Yonathan Avishai op piano, Barak Mori op contrabas, Ziv Ravitz op drums en Avishai Cohen op trompet.

Het album is opgebouwd als een suite in negen delen, simpel getiteld “Part I” tot en met “Part VIII” en als slot “Departure”. Avishai’s muziek is inmiddels wel geëvolueerd, van neo bop is absoluut geen sprake, hier hoor je rijke lyrische klanken die helemaal passen in het geluidsbeeld van Manfred Eicher, producer en oprichter van ECM Records. IJle klanken van de trompet, tintelende piano akkoorden die af en toe neigen naar minimal music, bijzonder fraaie muziek en behoorlijk afwijkend van zijn vorige album “Big Vicious” waarin fusion, elektronica en zelfs pure rock een grote rol speelden. Gelukkig is hij hier weer teruggekeerd naar pure jazz, fraaie lange lijnen op de trompet met of zonder demper en een superieur trio begeleiders, hoewel dat een zware onderbelichting is van hun muzikale bijdrage. Zoals in het merendeel van de moderne jazzgroepen is het aandeel van de musici evenredig, dus niet een solist die ondersteunt wordt door een ritmesectie zoals vroeger gebruikelijk.

Zo is de kwaliteit van pianist Yonathan Avishai op dit album bijzonder belangrijk, niet alleen in een ondersteunende rol maar ook in belangrijke solo’s bepaalt hij in grote mate de geluidskleur van dit quartet. Vooral in “part II” speelt de piano een belangrijke rol met het vastleggen van de grondmelodie waarop Avishai fraai kan soleren, een sfeervol nummer waarbij het heerlijk wegdromen is. In “Part III” geeft Avishai vol gas en klinkt zijn trompet jubelend in de hoogste registers. De nummers lopen naadloos in elkaar over waardoor er sprake is van een lang muzikaal feest. Een uitzondering vormt het laatste nummer “Departure”, hier leest Avishai een tekst voor van de Israëlische dichteres Zelda Schneurson Mishkovsky (1914-1984) begeleidt door Yonathan op de piano, vertaalt uit het Hebreeuws wordt het voorgelezen in het Engels, het staat gelukkig aan het eind van de cd want niets verveelt zo snel als een gesproken tekst.

Jan van Leersum.